“Het leven vraagt geen hoge cijfers!”
Dit prachtige antwoord gaf professor Luc Stevens tijdens één van onze conferenties op vragen die er speelden rond basiskennis en basisvaardigheden. Onder zijn antwoord ligt natuurlijk het idee dat de basisschool jonge leerlingen zicht zou moet geven op een zinvol leven, zonder druk van cijfers of scores.
In 1985 ontstond de basisschool en de idealen van die tijd waren hier ook op gericht. De basisschool voor leerlingen van 4-12 jaar zou funderend, breed, inclusief en maatschappelijk relevant zijn.
Gelukkig denken wij daar nog steeds zo over. Vandaag de dag is de kunst dit te verwezenlijken in een veranderd pedagogisch en maatschappelijk landschap, waarin opbrengsten en selecteren hoogtij vieren en cijfers er weer meer dan ooit toe doen.
Er is ook goed nieuws. Juist omdat door rekenmeesters veel onheil wordt gecommuniceerd raakt de rek wel uit het opbrengstgerichte werken met veel teaching to the test. Zullen we eens kijken op welke manieren onze leerlingen burgerschapsvorming en basisvaardigheden meekrijgen op een manier die recht doe aan alle leerlingen in onze klassen. Wij kijken daarbij vooral naar de rol van de leerkracht. Welke kennis en vaardigheden van basisschoolleerkrachten vormen een veilige en uitnodigende opstap voor leerlingen mee te kunnen doen aan sociaal-culturele praktijken in onze complexe samenleving.
Dat lukt als leerkrachten en leerlingen samen een (h)echte community vormen en niet voor de cijfers gaan maar voor de kracht van het OGO-verhaal.
In mijn lezing zal ik voorbeelden geven van leerkrachten en hun praktijken waarin basisvaardigheden, actuele thema’s, spel en onderzoek verbonden blijven aan elkaar en hoe daardoor identiteitsontwikkeling en burgerschapsvorming worden gestimuleerd.
Bea Pompert